top of page
  • Yazarın fotoğrafı: Seda Küçük
    Seda Küçük
  • 20 May 2024
  • 4 dakikada okunur

Güncelleme tarihi: 20 May 2024

Dövize bağlı olarak artan kâğıt ve ham madde fiyatları, basılı eserlerin okunma oranlarının düşmesi, yazar arzının artmasıyla ortaya çıkan kitap yayımlama sürelerinin uzaması gibi sebepler, yayıncılık sektörünü zorlu bir sürece soktu. Teknolojinin gelişmesiyle birlikte ortaya çıkan e-kitap bir kurtuluş reçetesi gibi görünse de sektördeki sancılar devam ediyor... Sektörün geldiği son noktayı Ceres Yayın Grubu Kurucu Ortağı Eshwari Ayşe Tuğba Dedeoğlu ile konuştuk. İşte yayıncılık sektöründeki son durum:

ree

“Böylesine bir konuya nasıl bir giriş yapmak gerekli ki?” sorusunun dalgalarıyla boğuşurken denizde tanıdık bir isimle karşılaştım: İbrahim Müteferrika. Bu toprakların yetiştirdiği en büyük pre-modern girişimcilerden biriyle iki lafın belini kırmak fazlasıyla keyifli olabilirdi fakat yüzüne doğru düzgün bakacak cesareti kendimde bulamayışım bir sıkıntının açık bir habercisiydi. Belki de o çok bilindik “Matbaanın ülkeye 270 yıl geç gelmesiyle çağın gerisinde kaldık!” düşüncesinin zihnimdeki yerini temsilen bir utangaçlıktır, bilemiyorum. Durum lafta böyle olsa da gerçekleri ne kadar biliyoruz?

ree
Eshwari Ayşe Tuğba Dedeoğlu | Ceres Yayın Grubu Kurucu Ortağı

Sanal Devrime Kasti Bir Körlük mü Yaşıyoruz?

Tozlanmış raflarımızın suçunu tamamen yüzyıllar öncesinde zamanında gerçekleşmeyen bir atılıma bağlayıp hâlâ etkilerini yaşadığımızı söyleyebilir miyiz, yoksa gözlerimizin önünde gerçekleşmekte olan sanal devrime kasti bir körlük mü yaşıyoruz? Matbaanın 1450’lerde Almanya’da bugünkü bildiğimiz hâliyle ortaya çıkışı ve resmî olarak ülkemize ancak 1720’lerde gelişi üzücü bir hikâye olsa da aradaki neredeyse 300 yıllık süre içerisinde Rum, Ermeni, Yahudi gibi Osmanlı’daki azınlıkların hayata geçirmeye çalıştığı matbaaları görmezden gelmek tarihe ihanet olur. Biz esasında hiçbir şeye geç kalmadık. Aynı yüzyıl içerisinde matbaaya da kavuştuk, kitaplar da bastık, ahaliye de dağıttık; biz oradaydık. Aynen teknolojik gelişme çağında bugün tüm devrimlerle beraber olduğumuz, hepsine tanık olduğumuz gibi. Önemli olan ise her zamanki gibi tutumlarımız ve davranışlarımızdı.


Klasik Yayıncılığa Alternatifler Eklendi

Dünyanın ücra bir köşesinde lastik bir top kendi kendine patladığında alt üst olabilecek kadar kırılgan olan ekonomimiz tabii ki tüm bu tutum ve davranışlarımızı şekillendiren başlıca etken. Ülkemizde yayıncılık sektörünün son yıllardaki en büyük yarasına bir bakmak gerekli: Artan maliyetler. Mürekkebinden kâğıdına, editöründen tasarımcısına kadar onlarca kalem maliyetin devamlı artışı karşısında çözüm arayan bir yığın emekçiyle karşı karşıyayız. Hepsi de birbirine soran gözlerle bakıyorlar. Tüm bu çözüm arayışı, yıllar içinde klasik yayıncılığın yanına yazar destekli yayıncılık ve doğrudan yayıncılık gibi çeşitli alternatifler ekledi. Bunu tamamen maliyetlerin artmasına bağlamak da hata olur; kitabını yayınlatmak isteyen kişi sayısı da her geçen gün inanılmaz bir hızla artış göstermeye devam ediyor. Dünyanın tamamında böyle olmasa da ülkece “yazar arzımız” oldukça artmış durumda.


ree

Çözüm arayan insanlar, kendilerine uygun çözümlerin sunulmadığını gördüklerini zaman dümeni ele alırlar. Doğrudan yayıncılık da esasında böyle bir doğuşa denk geldi. Çok büyük bir yayınevinin bilinen bir yazarı, 200. baskısını yapmış kitabının daha da fazla satabilmesi için yayınevini kapak değişikliği, genişletilmiş baskı gibi “yaratıcı” çözümler için darlarken, ilk eserine oldukça güvenen bir yazar adayı, aynı yayınevine gönderdiği dosyasına gelen ret cevabını okurken sektörün aşılmaz duvarlarına bir yumruk daha indirdi. Yazar adayının o anda aklında iki soru vardı: Kitabımı kendim bastıramaz mıyım? Benim için bu kitabı ücret dahilinde basacak yayınevleri var mıdır?


Yazar adayımız haksız mı? Kurumsal yayınevleri tarafından eseri beğenilse dahi baskı, günümüzde başvuru yoğunluğundan dolayı en az üç yıl sonrasına tarihleniyor. Düşük telifler ve uzun baskı süreçleri karşısında binlerce kişinin arasından sıyrılıp yazdıklarını yayınlatmak için kabul ettirmenin değerini neyle ölçelim? Paha biçilemese de bir pahası var: Üç koca yıl. Peki ya yayınevleri haksız mı? Her gün gelen binlerce eser, yönetimden gelen ticari kaygıyı canlı tutan ikazlar ve ülkenin her yerine sirayet eden liyakatsizliğin bir sonucu olarak yayın takvimine gökten düşüp geri kalanları öteleyen yazarımsılar… Haklı ya da haksızın olmadığı bu savaşı bir tepenin arkasından sessizce izleyen yazar destekli yayıncılık sektörü…


Hepimiz bir şeyler yazıyoruz. Daktilolardan klavyelere geçtiğimizde blog siteleri zamanın parlayan yıldızlarıydı. Devir değişti, şimdiyse yazdıklarımızla koca bir kitabı doldurmaya yetecek miktarda sosyal medya hesabımız var. Her zaman yazmaya devam edeceğiz. Hiç bitmeyecek olan bu istek, yayıncılık sektörünün önünde dağ gibi birikmeye başlayan bir düşünceler curcunası.


ree

Dijital Devrimin Ayak Sesleri

Dijital devrimin ayak seslerini her geçen gün artan bir şekilde duymaya başlasak da yayıncılık sektöründe ve okurlarda bu konuya dair hâlâ küçük bir sağırlık mevcut. Okurlar genel olarak “kitap kokusu” argümanına sığınsalar da dijital bir kütüphaneye sahip olmanın çekiciliğinde tereddüt hâlindeler. Bunun nedenini, günümüzde bir kitabın okunma süresinin, bir kafe masasındaki kahve fincanının yanına konan kitabın fotoğraflanması ve kahve içimi süresine kadar düşmesine bağlıyorum. Şekilciliği en yoğun şekilde damarlarımızda yaşıyoruz ve pek az kişi bunun farkında olsa da bu, elektronik kitap için de çok büyük bir tehdit.


ree
Eshwari Ayşe Tuğba Dedeoğlu | Ceres Yayın Grubu Kurucu Ortağı

Apple, ilk iPhone modelini satışa sunduğunda yıl 2007’ydi. Bundan beş ay sonra ise Amazon ilk kitap okuyucu modeli olan Kindle’ı okurla tanıştırdı. Teknolojik devrimde çok önemli yere sahip olan iki unsurun on yedi yılda geldiği nokta bize çok şey anlatıyor: Biri tam bir dev hâline dönüşüp her cepte bulunurken diğeri hâlâ görünme çabası içinde resmen dileniyor. İkame bir ürün ne kadar kullanışlıysa diğerinin tarihe gömülme şansı o kadar yüksektir. Bugün daktilo kullanan kaç kişi vardır?


Daktilodan şu an için yadigâr kalan tek şey “F” klavye olsa gerek. Kindle da kitapları raftan indirmek için ortaya çıktı fakat hâlâ aşılması gereken fazlaca engel var. Şahsen çok kullanışlı bulsam da aşması gereken ilk engel insanların heves ve kaygıları.


Esasında şimdiye kadar saydığım artan maliyetler, yazar arzı, çözüm arayışı gibi tüm sorunların cevabı belki de burada yatıyordur. Bugün tüketici davranışına baktığımızda, online satın alımların bir kitabevinden kitap satın almaya göre oldukça önde olduğunu görüyoruz. Bu bir adımdır. Yakın bir gelecekte yayınevlerine maliyet olarak büyük avantaj sağlayan e-kitapların giderek kendine daha fazla yer bulacağını öngörmek çok da zor değil. Belki de gün gelecek ve kitapları fiziksel olarak sadece yazara bir tane hediye etmek için basacağız.


Belki dijital kopyasına bir örnek olması ve isteyenlerin incelemesi için yüz tane de çeşitli kitabevlerine birer adet gönderilmek üzere üreteceğiz. Okurların büyük bir çoğunluğu kitabı telefonuna, kitap okuyucusuna indirmek için internetten satın alırken küçük bir kısmı da kitabı incelemek için bir kitabevine gidecek ve beğendiği takdirde kasadan dijital kopyasını cihazına indirmek üzere satın alacak. Belki bu dijital devrimle, düşecek olan kâğıt kullanımına bakarsak ekolojik ve sürdürülebilir bir devrimin de kapısını aralamış olacağız. Çok da uzak bir gelecek değil gibi. Neden olmasın?


Her Eser Biriciktir Özel İlgiyi Hak Eder

Ceres Yayınları olarak raflarımızda toz bırakmamanın yolunu her yazar ve yazar adayı için ayrı ve yenilikçi çözümler üretmekte bulduk. Her eser biriciktir; özel ilgiyi fazlasıyla hak eder. Biz de yıllardır aşina olduğumuz bu yolda birkaç toz tanesinin havamızı bulandırmasına izin vermektense daha rafa konamadan defetmeyi hayal ettik. Hayal etmenin başarmakla olan yakından ilgisine hepimiz aşinayız, değil mi? Profesyonel hayatın aşılmaz dedikleri bariyerleriyle zaman zaman karşılaşsak da duygularımızı kaybetmedikten ve insan kalabildikten sonra hiçbir sorunun aşılamaz olmadığını öğrendik. Yazmak işi, üretmek işi, hayallemek işi; hepsinde varız, var olacağız.


ree
"Bu yazıyı hazırlarken araştırmalarıyla bana destek olan sevgili editörümüz Berker Noyan’a teşekkür ediyorum."


  • Yazarın fotoğrafı: Mustafa Küçük
    Mustafa Küçük
  • 7 May 2024
  • 2 dakikada okunur
Hollywood’un dünyaca ünlü yıldızlarından Marilyn Monroe’ya benzerliğiyle dikkat çeken; sahne performansıyla ise “Pop’un Kraliçesi” Madonna’yı andıran şarkıcı Seda Mete, son dönemde Türkiye’nin en çok konuşulan isimlerinden...

Seda Mete | Şarkıcı
Seda Mete | Şarkıcı

Adalet, Yanıla Yanıla ve Sevdalım şarkılarıyla müzikseverlerin gönlünde yer edinen Seda Mete çıkışını sürdürüyor. Kliplerinde Madonna ve Marilyn Monroe göndermeleri yer alan Seda Mete, “Marilyn’in naifliği ve zarifliğini; Madonna’nın sahnedeki o güçlü duruşunu ve vizyonunu örnek aldığım doğru. Bu bir taklit değil çünkü onlar birer ikon. Aynı imaj çalışmasını dünyaca ünlü Christina Aguilera, Lady Gaga, Paris Hilton, Bella Hadid de yaptı. Ayrıca ben saçlarım siyahken de Marilyn’e benzetilirdim” diyor.



Nükhet Duru, Ajda Pekkan, Işın Karaca, Ayhan Sicimoğlu, Aygün Kazımova, Rober Hatemo gibi tarzlarında başarılı birçok isme yıllarca vokal yaptıktan sonra Adalet, Yanıla Yanıla ve Sevdalım teklileriyle müzikseverlerin beğenisini kazanan Seda Mete, tarzıyla da konuşulmaya devam ediyor. İşte BODRUMDergi’nin kapağını süsleyen Seda Mete’yle ilgili merak edilenler:


Seda Mete | Şarkıcı
Seda Mete | Şarkıcı

Beni Nükhet Duru Keşfetti

“Müziğe çok küçük yaşta Nükhet Duru’ya vokal yaparak başladım.

Çok şanslıydım, çünkü ustam Nükhet Duru’ydu. Beni o keşfetti. 11 yıl kendisine vokal yaptım. Kendimi bulmaya çalıştığım bu yolda; Ajda Pekkan, Işın Karaca, Ayhan Sicimoğlu, Aygün Kazımova, Rober Hatemo gibi tarzlarında başarılı birçok isme vokal yaptım. Hepsinden ayrı ayrı çok şey öğrendim. Fakat Nükhet Duru benim gerçekten divam. O bir okuldu benim için.


Seda Mete | Şarkıcı
Seda Mete | Şarkıcı

Yeteneklerimi Sahne Şovlarında Göstermekten Çekinmiyorum

Müzikal yolculuğumun başından bu yana birçok eğitim aldım. Davul, bas gitar, gitar gibi enstrümanları çalıyorum. 15 yıldır sahnelerin en deneyimli solistleriyle sahnede yer almam bana çok şey kattı. Yeteneklerimi sahne şovlarında göstermekten çekinmiyorum.


Seda Mete | Şarkıcı
Seda Mete | Şarkıcı

Tüm Çabam Örnek Bir Müzisyen Olabilmek için

Akışa teslim yaşıyorum. Her şey olması gerektiği zamanda gerçekleşiyor bana göre. Hem deneyimlerim hem de tecrübelerim doğrultusunda daha kendinden emin, ne istediğini bilen, örnek bir müzisyen olabilmek tüm çabam.


Seda Mete | Şarkıcı
Seda Mete | Şarkıcı

Sahne Bir İllüzyon Ben de Bir Şov Kadınıyım

İçimde iki Seda var. Biri sahnedeki çılgın güçlü kadın, diğeri de o büyüleyici atmosfere kapılmayan, mütevazı sakin kadın. Sahne bir illüzyon. Orada kalmaya devam edersem ‘Ben oldum’ derim. Mesele ‘Ben oldum’ dememekte. Günlük hayatımda son derece sessiz sakin biriyim.Ben bir şov kadınıyım. Müziğim, yorumculuğum çok önemli ama bir o kadar da göze hitap etmeyi seviyorum. İkisi birbirini çok iyi dengeliyor. Kendimi seksi buluyorum ve bu beni sahnede daha da öteye taşıyor. Sahnedeki şovların asla sesimin önüne geçeceğini düşünmüyorum.”


Seda Mete | Şarkıcı
Seda Mete | Şarkıcı

Seda Mete Fırtınası Esiyor

Arka arkaya çıkardığı “Adalet”, “Yanıla Yanıla” ve “Sevdalım” şarkılarıyla yıldızı parlayan Seda Mete, İstanbul’un en şık mekânlarında ve özel gecelerde fırtına gibi esmeye devam ediyor.


Seda Mete son yıllarda İstanbul’un renkli gece hayatı ve canlı müzik mekânlarının zirvedeki ismi. Peşinden sürüklediği hayran kitlesi Seda Mete neredeyse orada. Seda Mete son olarak “Bülent Özdemir Şarkıları” albümünde seslendirdiği “Sevdalım” ile müzik severlerle buluştu.


1995 yılında Hazal’ın seslendirdiği şarkının sözleri Seda Akay, müziği Bülent Özdemir’e ait. “Sevdalım” Seda Mete’nin kendine özgü yorumuyla ve Sezgin Gezgin imzalı yepyeni düzenlemesiyle kısa sürede albümün en beğenilen parçaları arasına girdi. Hayranlarının yoğun isteği üzerine kamera karşısına geçen Seda Mete, “Sevdalım” şarkısına Sırbistan’ın başkenti Belgrad’ın sokaklarında klip çekti.


Konserlerine hız kesmeden devam eden Seda Mete sahnelerde sevenleriyle buluşmaya devam ediyor.

  • Yazarın fotoğrafı: Mustafa Küçük
    Mustafa Küçük
  • 2 Şub 2024
  • 7 dakikada okunur
Kıvrak zekâsı, hazır cevaplılığı, sempatik tavırları ve gülen yüzüyle 40 yıldır ekranlardan, “Günaydın çok sevgili sülalem” diyerek Türk halkına seslenen ve samimiyetiyle onların gönlüne taht kuran Mesut Yar, 17 yıldır yaşadığı Datça’dan belediye başkan aday adayı oldu. Yaklaşık iki ay boyunca yürüttüğü seçim çalışmasında her Datçalı’ya dokunan ve onların gönlünde ayrı bir yeri olan Mesut Yar’ın aday gösterilmemesi ise Datça’da büyük bir hayal kırıklığı yaşattı. Sosyal medyadan yoğun bir şekilde bağımsız aday olması yönünde çağrı yapılan Mesut Yar’ın ne karar vereceği ise merak ediliyor. Çünkü 2019 yerel seçimlerinde birinci sıradaki CHP ile ikinci sıradaki MHP’nin arasında sadece 2 bin 170 oy farkı var. Bu durumda Datça’da Mesut Yar’ın bağımsız aday olması tüm dengeleri değiştirecek gibi görünüyor. “Gülüşe Gülüşe Kazancağız” mottosuyla yola çıkan Mesut Yar, “Siyasetten çok hazzetmem ama şu da var, siyaset hayatın her yerinde. Bu kadar tribünlere ayrılmış bir toplumu ‘mutluluk’ parantezi içinde siyasetle değil icraatle toplayabilirsiniz. O yüzden buradayım! Artık bir siyaset figürü olarak siyasetin içinde her zaman aktif yol alacağım” diyor.


ree


"Öyle çok kabullenici bir insan olmasam da gelenin hayrını seviyorum. Artık ne getirirse, içinde bir aydınlık bulabilme şansımı zorluyorum biraz da…"


ree

Herkes Mesut Yar’ı televizyoncu kimliğiyle tanıyor. Bir de öteki Mesut Yar var. O nasıl biri? Hangi yemekleri sever, hangi müzikleri dinler, hobileri var mı, mutfağa girer mi?

Kimlikler değişiyor elbette. Var bizim de başka bir Mesut’umuz içeride bir yerlerde. Genel olarak mütevazı ve öyle aşırı sosyal biri değilim özel hayatımda. Sonuç itibarıyla insanın özeli en fazla bir ya da iki kişilik bir şey. Evcimen diye tanımlayabilirim kendimi. Okuma, izleme ve analiz yapma sevdasına sahibim. Bir başka sevdam da parfüm ve yüzük koleksiyonlarım. Parfüm biraz havaya gitti pandemide. Artık iyi bir parçaya ulaşmak çok maliyetli. Yüzük dersen, alameti farikamız oldu. Müziğe gelirsek, aktif olarak üretip tüketmeye devam ediyorum. Çok önemsediğim birkaç müzisyen arkadaşım var. Yılda en az iki kez resitallerimiz oluyor küçük hacimli. Seviyorum birlikte üretmeyi. Sesin bir büyüsü de var hem. Mutfak deyince, bir süredir o alanı tamamen eşime bıraktım. Sadece küçük üretimlerde paydaş oluyorum. Ama elimden yeneceğini söylüyor kimi arkadaşlarım. Biraz da kadınların arasında büyürken yaptığımız gözlemlerin sonucu. Kalabalık bir mutfak menüm var.


ree

Hayatı planlı mı yaşarsınız yoksa gelişine mi?

Her ne kadar planlıyım desem de bir şekilde her takvimi ya da teoriyi tutturmak biraz da şans işi. Ama işini şansa bırakmayıp bir şekilde rotasını çıkarmayı seven bir insanım. Hayatta her şey erken ya da geç oluyor. Zamanını yakaladığınızda durumun farkındaysanız ballı kaymak elbette. Bu arada gelişine yaşamak durumunda da hissediyorum kendimi. Erken kayıplar, hızlı gelişme ve daha da hızlı akan zaman. Hepsi, hepimiz için birer küçük hediye ya da ceza. Öyle çok kabullenici bir insan olmasam da gelenin hayrını seviyorum. Artık ne getirirse, içinde bir aydınlık bulabilme şansımı zorluyorum biraz da…


Özel ve iş ilişkilerinizde kırmızı çizgileriniz var mı yoksa esnek misinizdir?

Başkalarının ayağına basmasam da birileri özellikle ihtisas alanımdaki iş ve durumlarda bilgiçlik taslarsa içimdeki bilim insanı ya da kuşkucu çıkabiliyor ortaya. Aile de bir diğer kırmızı çizgim. Kişisel alanıma müdehaleye, gereksiz ve çoğunlukla hakaret içeren eleştirilere, insanı geliştirmeyecek içi boş önerilere ve sanki bu dünyadan değilmişsin gibi yapan fikir sahiplerine çok da ısınamadım. İnsan kendi görgü ve ufku içinde bir takım kalıplara giriyor. Kalıpsızlığın özgürlük olduğunu düşünmüyorum. Elbette dokunulmazlarımız olmalı. Benimkisi küçük şeyler ama büyük sorun çıkarabilirim küçücük bir şey için…


Hayatla eğlenen bir yapınız mı var yoksa ciddiye mi alırsınız hayatı?

Gülümseten ciddiyet. Biri bu tanımı yapmıştı benim için. Gülümsetir miyim, elbette. Güler miyim, çok severim. Küçük sürprizleri var hayatın. Kimi fıkra gibi kimi de trajedi yüklü. Duygular arasında savrulduğum çok zaman oldu. Ama hayat benim için tebessüm şansı yaratan ciddi bir şey. Onu aşağılamamak ve onun da beni aşağılamasına fırsat vermeden “eşitlik” kavramı üstünde yürüyoruz ip cambazı gibi. Ha, bu arada önemsediğim konular üzerine gevşemeden devamlılık önemli. Sonuç itibarıyla geride bıraktığınız şeyin fena olmaması da paha biçilemez…


"İnsan kendi görgü ve ufku içinde bir takım kalıplara giriyor. Kalıpsızlığın özgürlük olduğunu düşünmüyorum."

Mesut Yar, 2012 yılında İletişim Danışmanı Ferda Çekem ile evlendi.
Mesut Yar, 2012 yılında İletişim Danışmanı Ferda Çekem ile evlendi.

Mesut Yar’ın bir yanı tanınmış ve ünlü bir insan diğer yanı ise eş, baba ve oğul… Bunların hepsine birden nasıl yetişiyorsunuz? Günde kaç saat çalışıyorsunuz? Ailenize ne kadar zaman ayırıyorsunuz? Eve iş götürüyor musunuz?

Duygu en çok da sevgi planlaması var bende. İş ya da meşguliyet sonsuza kadar sürmesi gereken bir şey değil. İnsanın kendisine güvenli koyaklar dalgasız limanlar bulması gerekli. Benimkisi bu anlamda sanırım aile marinası. Günde 18 saat kafa aralıksız çalışıyor. Buna iş de diyebilirsiniz profesyonel meşguliyet de. Ama ailemle bir şey, özel bir zaman planladığım da kepenkler iner ve kendi salaşım içerisinde mutluluk vitrinini kurarım. Artık kimin payına ne düşerse. Eşimle mutluyum. Oğlumun kendine ait bir hayatı var. Müdahale etmem ama gözlerim, kollarım. Evi işe götürmeyi tercih ederim diğer taraftan da…


ree

Çok çalışıyorsunuz, hayatı ıskaladığınızla ilgili zaman zaman kendinizi sorguluyor musunuz?

Elbette hayatı birden fazla kez ıskaladım. Kendime yetişemediğim, önemsemediğim zaman dilimleri oldu. Bunun getirdiği kayıpların sonradan farkına vardım. İnsan içindeyken bir çok analizinde yanılgı payı daha yüksek oluyor. Ama anlar kendini tekrarladığında bir önceki deneyimden hareketle bir şeylerden ödün veriyorum. Anne ya da baba sevgisini çok göremedim. Rol modelim ikisinin de kaybından sonra rahmetli anneannem oldu. Dirayetli ve omurgalı bir kadındı. Küçük bir derebeyi gibi görürdüm onu. Prensiplerinden ödün vermeyen, kendi ağırlığının misliyle yükünü sırtında taşıyan bir kadındı. Biraz kendimi de O’na benzetiyorum. Ancak geçmişte harcanıp gitmiş zamanlara hiçbir şekilde üzülmüyordu ki bu bende tam tersi bir noktadadır. Hayat, harcadım seni be!


Bireysel anlamda Mesut Yar olarak sanatla ilişkiniz nasıl, neler yapıyorsunuz?

Müzik dışında edebiyat çok zamanımı aldı geçmişte. Gençliğim hakikaten ekin ekerek geçti. Şimdi biraz daha bilge bir çağın içindeyim kendim için. Zenginleşmek adına yeniden üretime geçmek, kelimeden koridorları yürüyerek pencereye ulaşmak gibi bir hayalim var. Sanat benim için iyi çekilmiş bir kâinat fotoğrafı; içinde her lezzetten eser miktarda barındırıyor. Ha, el becerim olsa mutlaka bir heykeltraş olmayı isterdim. Taşın ömrü kum olana kadar ama insanlık tarihinden biraz daha fazla ve konforlu yaşama şansı var heykellerin. Vandallar olmadıkça elbette!


ree

Bir evcil hayvanınız var mı? Varsa onunla ilişkiniz nasıl?

Yok. Otuz yıl kadar kedilerle iç içe yaşadım. Ahşap bir evde büyüdüğüm için diğer küçük arkadaşlarla da ilişkim oldu. Fare, akrep, örümcek filan. Bir de köpeğimiz vardı bir zaman. Sıcak yaratıklardır. Masum bakışlı olanlarını severim. Şimdi eşimle kendimiz için bulduğumuz sıfatlarla idare ediyoruz o sevgiyi. İkimiz de birer sincap hayvanıyız. Uçan sincap ikilisiyiz…


Küresel ısınmayla birlikte doğa, doğal hayat ve dolayısıyla dünyanın geleceği oldukça risk altında. Sizin bu konuda ne tür çalışmalarınız var?

Bir Arkeolog olarak bunun dünya üstünde bir ilk olmadığını biliyorum. Bir son da değil. Bir şekilde küçük bir kıyamet ya da uzun vadeli bir intihar. Bizim türümüz ve başkaları yok oluyor ama dünya kendini top yekun yeniliyor bu sayede. Yine de yaşadığımız çağın kalitesi anlamında eksiye doğru giden bir rota var. Bireysel olarak teori üretmenin dışında pratiğe geçirdiğimiz bir çok şey var. Yağmur suyu hasadından tutun da minimal bir eylem de olsa tasarruf etme eğilimi de bunların içinde.


ree

Genellikle ülkemizde, insanların yapmak istedikleri meslekler ve yapmak zorunda oldukları meslekler var. Siz istediğiniz mesleği mi yapıyorsunuz? Yoksa bu sektöre zorunlu olarak mı girdiniz. Geldiğiniz noktada mesleğinizle ilişkiniz nasıl?

Haber anlatıcılığını bıraktım ama televizyon ya da ekranla olan ilişkimin biteceğini düşünmüyorum. Bu anlamda uzun yıllara dayanan birikim ve emeğim var. Ustalara saygı kuşağına girdim sanırım. Bu yüzden yapmak zorunda değil, severek yaptığım bir işin içindeyim diyebilirim. Medya sektörüne okumak için para kazanmak zorunda olduğum için girdim. Şimdi okutmak için para kazanıyorum. Çok iyi ve değerli öğrencilerim oldu. Kimisinin şöhreti benimkinden misliyle fazla. Ama ahlak yapılarını, duruşlarını ve orijinal üretimlerini seviyorum. Akademisyenlik yapsaydım da renkli bir kişilik çıkardı ortaya ama bu kadar geniş bir paletim olur muydu, emin değilim…


Hangisi olmak daha zor… Evdeki; eş, baba, evlat, kardeş olan Mesut Yar mı yoksa ekrandaki Mesut Yar mı?

İkisinin birbirini tamamlamasını sağlamak çok daha zor. İki farklı duygu daha doğrusu, biri çoğul ikincisi tekili esas alan iki ayrı kişilik var ortada. Bu hâliyle ortak bir duruşu savunmak en iyisi. Mesut Yar’ım işte…


ree

Mesleki yolculuğunuz sizin açınızdan nasıl gerçekleşti. Yaptığınız yolculuk şu an bulunduğunuz noktada karar verirken size nasıl etki ediyor?

Herkesin kendi zoru vardır. Ben de 40 yılı düşününce çok da kolay oldu diyemem ama bulunduğum noktadan bakınca geride bıraktığım her yıl, bitirip rafa koyduğum her iş, içinde bulunduğum her üretim sahası benim için çok değerli. Hepsini birleştirince analitik bir şeyler çıkıyor ortaya. Az yanılır oldum ama yanılırsam fena oluyor. Savruluyoruz sonuç itibarıyla; oradan oraya…


Mesleki anlamda sizin gibi olmak isteyenlere ne tavsiye edersiniz?

Etmem. Elebette birileri için rol model olabilirim ama benim yaşadığım travmaları yaşamalarını, yokluğu, yoksunluğu ve bundan kaynaklanan motivasyonu ve aşırılığı yaşamasını istemem kimsenin. Herkesin kendi rotası olsun ve herkesin pruvası neta olsun diyelim…


ree

Mart seçimleri için Datça’dan belediye başkan aday adayı oldunuz. Siyasete girmeye karar verme süreciniz nasıl oldu?

Datça, elimizin içinde eriyen, ayağımızın altından kayıp giden, cennetken yerini kâbusa bırakan bir ilçe. Sivil inisiyatif olarak bir şeyler yapmak için 1,5 yıldan fazla oldu masanın etrafına oturalı. Çok da yol aldık ama tek başına STK olmak kimi yerde ayağınıza çelme oluyor. Bu yüzden vitrinde bir icra makamı, reelde ise koşan bir başkan Mutlu ve Mesut bir Datça hayalimizi gerçekleştirmemiz için eşsiz bir fırsat oldu. Siyasetten çok hazzetmem. Ama şu da var, yöneticiliğe giden yol da içinde olmak üzere, siyaset hayatın her yerinde. Bu kadar tribünlere ayrılmış bir toplumu “mutluluk” parantezi içinde siyasetle değil icraatle toplayabilirsiniz. Umudun tek başına teorik olmadığını, pratiğe geçince çok daha renkli ve haz verici bir şey olduğunu gösterebilirsiniz insanlara. Mikrodan makroya büyüyen bir enerji, üretim ve de tebessüm modeli Türkiye adına çok değerli bir modellemedir bana göre. O yüzden buradayım!


An itibarıyla siyasete adım attınız. Siyasetin öteki yüzü nasıl?

Dediğim gibi biz de takım tutar gibi bir şey ama benim için biraz tarihçesinden anladığım, biraz da kırk yıl ekran içinde siyaset okur yazarlığı yaptığım için çok sürpriz barındırmayan bir şey. Bir arkadaşım niteliksiz bir meslek olarak tanımlıyor siyaseti. Elbette Türkiye’de en çabuk kirlenen ve istismara açık alanlardan biri. Ama siyasetsiz olmuyor bizim gibi toplumlar. Allah başka dert vermesin!


ree

CHP Datça Belediye Başkan adaylığı için sizi tercih etmedi. Sosyal medya hesabınızdaki paylaşımınızın altında bağımsız aday olmanız yönünde yüzlerce mesaj var. Bundan sonraki adımınız ne olacak? Siyasete devam mı yoksa ekranlara geri mi döneceksiniz?

Artık bir siyaset figürü olarak siyasetin içinde her zaman aktif yol alacağım. Ama bir yandan da 40 yıldır devam ettiğim bir televizyonculuk mesleği var. Habercilik anlamında değil. Televizyon içerik üretimi anlamında benden talep edilen her şeyi de yapacağım. Orada da aktif olacağım. Yani hem politikayı hem de televizyonun geliştirilmesine yönelik çalışmaları devam ettireceğim. Çünkü Türkiye’de hem politika hem de medya yeni gelen güncellemelere kendisini açık tutmak durumunda. Biz de o güncellemeleri takip eden isimlerden biri olacağız.


Nasıl bir Datça hayal ediyorsunuz?

Şimdiki gibi değil. 3 bin 500 yıl önce kendi ve yakın coğrafyasının başkenti olan üretken, zengin, doğal kaynakları güçlü, mavisi belirgin, yeşili kaybolmamış, dünya turizm destinasyonlarının en ilgi çekici yerlerinden biri olan ve kendine yetip taşan bir Datça. Toplayacak olursak, başka türlü bir Datça. Can Yücel babamızın dediği gibi…


ree

Geleceğimiz olan çocuklara ve gençlere tavsiyeleriniz neler?

Her bireysel deneyim bir örneklem içerir. Sonuç itibarıyla neredeyse hayatımın tamamını aktardım size. Buna benzer birden çok şey okusunlar, analiz etsinler ve kendi yollarını çizsinler. En iyi şeridi kendin belirlersin, ölçü egoist olmadan kendin olunca hayal kırıklıkların da sana dair şeyler olur. Başkalarını değil kendini üzersin. Sonra yaralarını okşarsın geçer!

Bodrum Dergi Web Sitesi © Yabancı Ses Prodüksiyon tarafından hazırlanmıştır.

bottom of page