Adımı Kaybettim

Size anlatacağım hikâye bir yeraltı hikâyesi ama yeraltı edebiyatı değil. Gerçekten bana yeraltında, İstanbul’un dehlizlerinden birinde...

Yıl 1981 başları olmalı. İhtilal olmuş, sokağa çıkma yasağı sürmekte. Saat 24.00’den 06.00’ya kadar. Nişanlıyım o yıllar. Ben Kadıköy’de...

arayıcı esnafıyım ben. adımın bir önemi yok. anlatacağım olay 1992 yılında izmir alsancak’ta geçti. evleneli on yıl olmuştu ve çocuğumuz...

“yaşamımız boyunca içimizde biriken sırlar zamanla sırtımızda koskoca bir yük oluyor, bu yükün altında eziliyor, hayatımızı karartıyoruz....

“her düşsel öykünün gerçek olduğunu belirtmek moda oldu günümüzde ama benimki gerçek” diyor borges, kum kitabı öyküsünde. benimki de...

annem, doğrudan sokağa çıkılan kapısı ve tüm pencereleri ardına kadar açık evin sofasında dikiş dikiyordu. radyoda yurttan sesler...

bugün saat 16.00 da kızımın nikahı var... bodrum nikah dairesi’nde evleniyor kızım… uyuyamadım, fotoğraf makinemi aldım ve otel odamdan...